Ιδεολογία προσοδοθηρίας…

O Γεώργιος Σ. Πρεβελάκης είναι καθηγητής στη Σχολή Γεωγραφίας της Σορβόννης (Paris I) και στο Iνστιτούτο Πολιτικών Σπουδών (Sciences Po) στο Παρίσι.

Η νεότερη ιστορίας της Ελλάδας χαρακτηρίζεται από την πάλη ανάμεσα σε δύο τάσεις:

Η μία έχει ρίζες στην γαιοκτησία, στον παλαιοελλαδίτικο κοταμπασισμό: είναι η αναζήτηση της προσόδου, η οποία στην παραδοσιακή κοινωνία προερχόταν αποκλειστικά από την γη, κατόπιν έλαβε την μορφή δανείων, ξένης βοήθειας, εισροών από τη ναυτιλία και την μετανάστευση.

Η άλλη τάση ανάγεται στην διασπορά, στις Ελληνικές κοινότητες της Κωνσταντινούπολης, της Σμύρνης, της Θεσσαλονίκης, της Αλεξάνδρειας, της Τεργέστης. Αναζητεί πλούτο και επιτυχία στο εμπόριο και, γενικότερα, στις αστικές δραστηριότητες.

Καθώς αναπτύχθηκε το νεοελληνικό κράτος, οι δύο τάσεις συναντήθηκαν στην νεοσύστατη ελίτ. Το προσοδοθηρικό τμήμα, καθ’ ότι πλέον ντόπιο, διέθετε εξαρχής πολιτικό πλεονέκτημα, αν και υποχρεωνόταν να μοιράζεται την εξουσία με το παραγωγικό, ιδιαιτέρως όταν η πολιτική του κατέληγε σε αδιέξοδο.

Η υπερδιόγκωση του κράτους, εν σχέσει με την ιδιωτική οικονομία αντανακλά την πολιτική ανισότητα ανάμεσα στις δύο εθνικές τάσεις. Το Κράτος, αρμόδιο να απορροφά και να διανέμει την έξωθεν πρόσοδο, έγινε φρούριο της προσοδοθηρίας, η Διασπορά λειτούργησε ως καταφύγιο για τις ασφυκτιώσες ή διωκόμενες δημιουργικές δυνάμεις. Η δυναμική Ελληνική παρουσία στο εξωτερικό και η υπανάπτυκτη Ελλάδα αντιπροσωπεύουν τις δύο φαινομενικά αντιφατικές, ουσία συμπληρωματικές όψεις του Ελληνισμού.

Μετά από την Κατοχή και τον Εμφύλιο, οι δύο τάσεις ισορρόπησαν επί μία περίπου τριακονταετία, οπότε έγιναν κάποια βήματα ανάπτυξης। Από το 1981 επανέκαμψε η ιδεολογίατης προσοδοθηρίας. Η ένταξη στην Κοινή Αγορά, αντί να ενισχύσει την παραγωγική πτέρυγα, όπως ευελπιστούσαν οι υποστηρικτές της, έδωσε πρόσθετες δυνατότητες για άντληση προσόδων. Έτσι εξηγείται η μετεκλογική φιλοευρωπαϊκή στροφή του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, διαστρέφοντας την ευρωπαϊκή λογική, τροφοδότησε τα προσοδοθηρικά κυκλώματα με πόρους που προορίζονταν για την ενίσχυση της παραγωγικότητας. Το πνεύμα του κοτζαμπασισμού θριάμβευσε, εις βάρος των Κουτόφραγκων – και της Ελλάδας.

Με τις συνέπειες αυτής της πολιτικής προφανείς, υπάρχουν σήμερα ελπίδες για αλλαγή; Μήπως το αδιέξοδο οδηγεί σε ριζικές αναθεωρήσεις, ώστε να αξιοποιηθούν τα τεράστια γεω-οικονομικά και γεω-πολιτισμικά πλεονεκτήματα της χώρας; Οι καλόπιστοι υποστηρικτές του Μνημονίου κινδυνεύουν να διαψευσθούν, όπως διαψεύσθηκαν οι προσδοκίες από την είσοδο στην Ευρώπη.

Η προσοδοθηρική παράταξη έχει εμπεδώσει την εξουσία της. Ελίσσεται, αλλά δεν παραιτείται. Διαθέτει ισχύ σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, με προεξάρχουσα παρουσία στο κυβερνών κόμμα το οποίο, αντί να προωθήσει τις απαιτούμενες ριζικές μεταρρυθμίσεις, αναζητεί νέες πηγές προσόδων. Η κυβέρνηση δοκιμάζει τις αντοχές τω ν Ευρωπαίων στην προσπάθειά της να επιβιώσει όπως-όπως, με αυξανόμενο δανεισμό.

Διαπραγματεύεται με όποια διεθνή δύναμη μοιάζει διατεθειμένη να την χρηματοδοτήσει, χωρίς ηθικές ή γεωπολιτικές αναστολές. Συνεχίζει, δηλαδή, μνα προεξοφλεί το μέλλον της χώρας για να αποτρέψει την κατάρρευση του παρασιτισμού. Πόσο μπορεί να συνεχίσει την τακτική αυτή, πριν από την χρεοκοπία;
Όπως οι εκφυλισμένοι γόνοι πλουσίων οικογενειών, η Ελλάδα διαθέτει ακόμη τρόπους να κατολισθαίνει: άφθονη και διεθνώς περιζήτητη γη προς πώληση. Η διάθεση των ακινήτων του Δημοσίου δεν είναι, βέβαια, απορριπτέα αφ’ εαυτής. Το αποτέλεσμα κρίνεται από το πώς θα χρησιμοποιηθούν οι προκύπτοντες πόροι. Εφόσον αποφασίζουν οι προσοδοθήρες κάτοχοι της κρατικής εξουσίας, η νέα πηγή προσόδου θα επιδιώξει να διασφαλίσει την παράταση του παρασιτισμού. Οι μεταρρυθμίσεις θα παραπεμφθούν ad calendas graecas.
Δεδομένου ότι το κυρίαρχο κατεστημένο είναι ανίκανο να οργανώσει την πώληση της γης, ενδέχεται να ζητηθεί τεχνοκρατική αρωγή από εκπροσώπους της παραγωγικής παράταξης, έναντι υποσχέσεων για ουσιαστικές αλλαγές. Όταν θα έχουν επιτελέσει το έργο τους, θα βρεθούν εκτός πολιτικού νυμφώνος. Εφόσον, εξάλλου, αρχίσει να αντλείται έγγειος ιδιοκτησία από το εξωτερικό, η ιδιωτική γη θα ακολουθήσει την δημόσια. Η γη θα ξαναγίνει κυρίαρχη πηγή προσόδου, παράγων αδράνειας, όπως στην εποχή των τσιφλικάδων.

Σε μακροπρόθεσμη προοπτική, η ιδιοκτησία της γης θα έχει περιέλθει σε ξένους, το δημογραφικό περίσσευμα των γειτονικών ηπείρων θα έχουν καταλάβει την Ελληνική αγορά εργασίας, οι δημιουργικοί Έλληνες θα έχουν καταφύγει στην Διασπορά। Θα έχει κλείσει ο κύκλος τον οποίο άνοιξε η Επανάσταση του 1821.

ΠΗΓΗ

Έρχεται σύνθετη ονομασία των Σκοπίων αμέσως μετά τις εκλογές

Έρχεται σύνθετη ονομασία των Σκοπίων -Μακεδονία του Βαρδάρη -και θα περάσει μαζί με όλα τα άλλα δεινά που "έλουσε" μέχρι τώρα το ΠΑΣΟΚ τους Έλληνες χωρίς να ανοίξει μύτη.

Εάν λοιπόν η ονομασία των Σκοπίων πρέπει να περιέχει τη λέξη Μακεδονία τότε -και μόνον τότε- η μόνη αποδεκτή ονομασία θα έπρεπε να είναι το "NOVAMACEDONIA" σε μία λέξη και για όλες τις χρήσεις.

Οι λόγοι είναι πολλοί...

1. οποιαδήποτε άλλη σύνθετη ονομασία που θα περιέχει τη λέξη Μακεδονια θα γράφεται αναγκαστικά σε μετάφραση, κάθε φορά για την κάθε χώρα-γλώσσα και τελικά θα παραμείνει σκέτο το Μακεδονία για λόγους πρακτικούς.

2. το "NOVAMACEDONIA" δεν χρειάζεται μετάφραση σε καμιά άλλη γλώσσα καθώς θα είναι κατανοητή από όλους.

3.δεν θα μπορούν να την καπηλευθούν και να χρησιμοποιούν μόνο τη λέξη Μακεδονία αφού θα είναι μία μόνο λέξη και ο κόσμος εύκολα θα την συνηθίσει.

4. προφέρεται εύκολα από όλους.

5. με το όρο NOVA σηματοδοτείται κάποιο καινούριο κράτος σε αντιδιαστολή με την Μακεδονία της Ελλάδας.

6. Αυτή ήταν και η αρχική πρόταση του Πινέιρο που κακώς δεν την δέχθηκε ο Κων. Μητσοτάκης τότε υπό την πίεση της τρομακτικής προπαγάνδας που εξαπέλυσε εναντίον του το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου με τα παπαγαλάκια του (Στάη, Χαρδαβέλας, Τριανταφυλλόπουλος και λοιποί)

Τουλάχιστον ας επανορθώσει ο γιος του Ανδρέα για την περιπέτεια που μας οδήγησε ο πατέρας του. Ο ΓΑΠ έχει δώσει τα πάντα μέχρι σήμερα στον αμερικανικό παράγοντα, από τον οποίο βέβαια εξαρτάται και η τελική έκβαση του ονόματος.

Ας απαιτήσει κάτι και αυτός απο εκείνους επιτέλους !

πηγη

«Είναι ευτύχημα ότι τα μέτρα ψηφίστηκαν» δήλωσε σήμερα ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ,Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Όπως πρόσθεσε στις δηλώσεις του, πλέον «η Ελλάδα έχει βάσιμη ελπίδα ότι θα αποφύγει την πτώχευση».

Ο κ. Μητσοτάκης απέφυγε να απαντήσει σε ερώτηση σχετικά με τη διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη από τη ΝΔ καθώς και για το ενδεχόμενο να ιδρύσει δικό της κόμμα.

«Είναι ευτύχημα ότι τα μέτρα ψηφίστηκαν» δήλωσε σήμερα ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ,Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Όπως πρόσθεσε στις δηλώσεις του, πλέον «η Ελλάδα έχει βάσιμη ελπίδα ότι θα αποφύγει την πτώχευση».

Ο κ. Μητσοτάκης απέφυγε να απαντήσει σε ερώτηση σχετικά με τη διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη από τη ΝΔ καθώς και για το ενδεχόμενο να ιδρύσει δικό της κόμμα.

MIA EIKONA ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ....

Θέλουν άπλετο φως στα μυστικά κονδύλια

Τον 18ο αιώνα, οι μεγάλες δυνάμεις πόνταραν στη δύναμη του χρυσού και της φιλοχρηματίας των ξένων αξιωματούχων για την επέκταση των στόχων της εξωτερικής τους πολιτικής.

Εκτοτε, η πρακτική των απόρρητων κονδυλίων εδραιώθηκε και υιοθετήθηκε από όλες «τις δημοκρατίες που σέβονται τον εαυτό τους», όπως λένε διπλωμάτες με αφορμή τη χθεσινή επιστολή της Ενωσης Διπλωματικών Υπαλλήλων (ΕΔΥ) προς τον Πρωθυπουργό, όπου ζητούν τον έλεγχο της διακίνησης των απόρρητων κονδυλίων του ΥΠΕΞ από τη Βουλή.

Η ΕΔΥ στην επιστολή της κάνει λόγο για «σχεδιαζόμενες περικοπές αναγκαίων λειτουργικών δαπανών, οι οποίες θα επέτρεπαν στο υπουργείο Εξωτερικών να επιτελέσει την αποστολή του και- ιδιαίτερα στο πλαίσιο της παρούσης συγκυρίας- να υποβοηθήσει την έξοδο της χώρας από τη δίνη του δημοσιονομικού ελλείμματος» και μιλά για επιπτώσεις «όχι μόνον για τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας, αλλά και για την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας και την προστασία των εθνικών μας συμφερόντων στο πλαίσιο των διεθνών οργανισμών». Στόχος της επιστολής της ΕΔΥ είναι ωστόσο το αίτημα για υπαγωγή της διακίνησης των απόρρητων κονδυλίων του ΥΠΕΞ στη Βουλή.

Η επιστολή

«Με θλίψη και αγανάκτηση παρατηρούμε ότι η κυβέρνηση διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού το ύψος και το καθεστώς διαχείρισης των προβλεπομένων στον προϋπολογισμό του υπουργείου Εξωτερικών απόρρητων δαπανών, οι οποίες ανέρχονται για το τρέχον έτος σε ποσοστό 24% του προϋπολογισμού. Οπως γνωρίζετε, οι δεκάδες εκατομμυρίων των απόρρητων δαπανών διακινούνται, με τη συναφή δυνατότητα που παρέχει το άρθρο 164 του οργανισμού του ΥΠΕΞ, δίχως παραστατικά, δηλαδή μέσα σε συνθήκες αδιαφάνειας», αναφέρεται στη σχετική επιστολή, όπου τα μέλη της ΕΔΥ αφήνουν αιχμές ότι στο παρελθόν εκταμιεύθηκαν χρήματα με τη μορφή απόρρητων δαπανών «για ζητήματα όλως διόλου άσχετα με εθνικές ανάγκες, ακριβώς διότι η πλήρης αδιαφάνεια και η ανυπαρξία αποδόσεως λογαριασμού διευκολύνει κατά πολύ την εκτροπή του δημοσίου χρήματος». Και ζητούν από τον Γ. Παπανδρέου να αναλάβει πρωτοβουλία για νομοθετική ρύθμιση, η οποία θα ελέγχει τα κονδύλια, «επιβάλλοντας την τήρηση και μη καταστροφή των παραστατικών διακίνησής τους, χωρίς παράλληλα να αλλοιώνεται ο αυτονόητα απόρρητος χαρακτήρας τους».

Στόχος να τεθεί η διακίνηση των ποσών υπό τον έλεγχο των προέδρων των Διαρκών Επιτροπών της Βουλής για τις Οικονομικές Υποθέσεις και την Εθνική Αμυνα και τις Εξωτερικές Υποθέσεις, ενώ μέχρι να υπάρξει σχετική ρύθμιση, η κίνηση των κονδυλίων να τίθεται υπ΄ όψιν των προέδρων των εν λόγω επιτροπών.

Αντιρρήσεις

Διπλωμάτες με εμπειρία σημειώνουν ότι τα απόρρητα κονδύλια είναι και πρέπει να παραμείνουν απόρρητα, γιατί «μερικές δουλειές δεν γίνονται αλλιώς». Οπως λένε χαρακτηριστικά, «στην πολιτική υπάρχει αυτό που φαίνεται κι αυτό που δεν φαίνεται. Δεν μπορεί η εκτελεστική εξουσία να διατηρεί παραστατικά και να κινδυνεύει να εκτεθεί για τη διαχείριση σοβαρών πολιτικών θεμάτων». Με απλά λόγια, δεν μπορούν διαδικασίες που κινούνται στα όρια της διεθνούς νομιμότητας και παράνομες πληρωμές να βγαίνουν στο φως, ούτε να δίνεται λογαριασμός για τη χρηματοδότηση ανθρώπων που κινούνται σε χώρες ενδιαφέροντος με στόχο τον επηρεασμό πολιτικών διαδικασιών.

Τον περασμένο Νοέμβριο, η ΕΔΥ είχε ζητήσει τη διεξαγωγή έρευνας για τη συστηματική καθυστέρηση αποστολής στο εξωτερικό των μισθών των διπλωματικών υπαλλήλων και είχε καταγγείλει ότι οι καθυστερήσεις που αφορούσαν το ποσό των 15 εκατομμυρίων ευρώ συνιστούσαν «αδιαφανή διαχείριση δημοσίου χρήματος» και ότι «η μη διενέργεια έρευνας προκαλεί εύλογες σοβαρές υπόνοιες ότι ο τρόπος διαχείρισης του δημοσίου χρήματος στο ΥΠΕΞ προσφέρεται για τη δημιουργία μαύρου, ιδιωτικού ή πολιτικού χρήματος».

ΣΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Αιχμές ότι απόρρητες δαπάνες χρησιμοποιήθηκαν «για ζητήματα όλως διόλου άσχετα με εθνικές ανάγκες»

Η σκληρή κόντρα Μητσοτάκη - Σαμαρά

Η ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ διαμάχη για τα «μυστικά κονδύλια» είχε ξεσπάσει το 1993 ανάμεσα στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Αντώνη Σαμαρά. Ο τότε πρωθυπουργός είχε κατηγορήσει τον Α. Σαμαρά ότι επί υπουργίας του στο ΥΠΕΞ, πακτωλός απόρρητων κονδυλίων κατέληγε σε δημοσιογράφους για προβολή του «μαχητικού» προφίλ του υπουργού. Είχε προηγηθεί η παραζάλη του 1992 για το Σκοπιανό. Σημειώνεται ότι οι σχετικές δαπάνες της Υπηρεσίας Ενημέρωσης του ΥΠΕΞ από 194.000.000 δρχ. το 1990 εκτινάχθηκαν το 1991 στα 714.000.000, για να φτάσουν τα 290.000.000 μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 1992 και να ξεφουσκώσουν αμέσως μετά την αποπομπή Σαμαρά.

Η όλη υπόθεση προκάλεσε τεράστιο πολιτικό θόρυβο, με τον Κ. Μητσοτάκη να κάνει λόγο για «μια μαύρη νάιλον σακούλα με χαρτονομίσματα, γεμάτη πεντοχίλιαρα, από την οποία έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν», χωρίς, όμως, να κατονομάσει συγκεκριμένους παραλήπτες ή να παρουσιάσει το παραμικρό στοιχείο. Το σχετικό πόρισμα του Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ δεν αποκάλυψε τίποτα, ενώ η δικαστική έρευνα της υπόθεσης κατέληξε στο αρχείο.

tanea.gr

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Ζητείται από τον Ελληνικό Λαό η υπέρτατη θυσία, αλλά στο βάθος του ορίζοντα ξαναγεννιέται η ελπίδα -

Πάνω απ’ όλα να σωθεί η Ελλάδα!

Ο κορυφαίος σήμερα εν ζωή πολιτικός ηγέτης, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, έκανε απόψε στο κεντρικό δελτίο του MEGA κατάθεση ψυχής. Κάλεσε σε συστράτευση όλους τους Έλληνες, κόμματα και πολίτες, για να σωθεί η Ελλάδα, που είναι ο υπέρτατος στόχος. Χρέωσε ευθύνες στο Γιώργο Παπανδρέου για τους χειρισμούς των τελευταίων μηνών (που επιδείνωσαν την ήδη κακή κατάσταση), αλλά επεσήμανε πως αυτήν την ώρα η κριτική και οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ των κομμάτων είναι επικίνδυνη πολυτέλεια, όταν διακυβεύεται η ίδια η Ελλάδα. Τόνισε την ανάγκη μέσα στα όποια περιθώρια υπάρχουν να προστατευθούν όσοι Έλληνες ζουν στα όρια της φτώχειας, οι υπόλοιποι όμως θα πρέπει όλοι να συμβάλουμε με θυσίες ανάλογα με τις δυνάμεις μας. «Στο βάθος του ορίζοντα ξαναγεννιέται η ελπίδα», είπε στο ξεκίνημα της συνέντευξής του, αφού τελικά η Ελλάδα απέφυγε τη χρεωκοπία με τη στήριξη της Ευρώπης. Άσκησε όμως κριτική στις παλινωδίες και καθυστερήσεις της Μέρκελ, που όπως χαρακτηριστικά είπε, «μας έβγαλε το λάδι» μέχρι να πει το «ναι»!

"Η σημερινή κατάσταση είναι ίδια με τις παραμονές της δικτατορίας"

Για την οικονομία, το πολιτικό σύστημα και τις αντοχές του, μίλησε στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στον Αλέξη Παπαχελά και τους Νέους Φακέλους, τη Δευτέρα 22 Μαρτίου στις 23.00 στον ΣΚΑΪ, ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Τόνισε ότι "χωρίς καμιά αμφιβολία βρισκόμαστε σε μία καμπή, η εποχή αυτή μου θυμίζει τις παραμονές της δικτατορίας, όταν ο πολιτικός κόσμος δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος του και να εμποδίσει την δικτατορία που την βλέπαμε να έρχεται".

Σε ερώτηση του Αλέξη Παπαχελά για το τι φοβάται περισσότερο με τη σημερινή κατάσταση, ο πρώην πρωθυπουργός απάντησε το εξής: "Αυτό που με τρομάζει περισσότερο σήμερα, είναι η κοινωνική αναταραχή. Φοβούμαι. Η Ελλάδα ας προσγειωθεί ανώμαλα, αλλά ας προσγειωθεί. Γι’ αυτό κάνω έκκληση όλοι να σκεφτούν τις ευθύνες τους".

Παρόλα αυτά ο πρώην πρωθυπουργός σημείωσε ότι είναι "περισσότερο αισιόδοξος παρά απαισιόδοξος ότι η Ευρώπη θα βοηθήσει με κάποιο τρόπο ο οποίος ήδη διαγράφεται".

Παράλληλα, εκτίμησε ότι "το πρόβλημα της Ελλάδας δε θα το λύσουμε στο εξωτερικό, θα το λύσουμε στο εσωτερικό παίρνοντας τα μέτρα που χρειάζονται για να προσαρμοστούμε προς τα σημερινά δεδομένα".

"Σήμερα χρειάζεται να κατεβάσουμε το επίπεδο του Ελληνικού λαού, πρέπει όλοι να φτωχύνουμε. Η ανάγκη είναι ο υπέρτατος νόμος. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση", συμπλήρωσε ο πρώην πρωθυπουργός.

Αναφερόμενος στις εκλογές του Οκτωβρίου, είπε ότι "η ΝΔ έκανε λάθος που έκανε εκλογές, έπρεπε πρώτα να πάρει τα επώδυνα μέτρα και αν χρειαζόταν να πέσει ώστε να έχει προετοιμάσει το έδαφος. Αυτό δεν έγινε γιατί δεν υπήρξε αρκετή αποφασιστικότητα. Από την αρχή κυβερνήσαμε διστακτικά".

Σε ερώτηση του Αλέξη Παπαχελά για το αν είχε επισημάνει στο πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή την κρισιμότητα της κατάστασης στην οικονομία πριν από τις εκλογές, ο κ. Μητσοτάκης απάντησε: "Όχι απλώς τα έλεγα από τότε, έδινα καθημερινά μάχες γιατί έβλεπα που πηγαίναμε".

Σχετικά με το δανεισμό, είπε ότι τον εμποδίζουν "τα αντιφατικά μηνύματα της κυβέρνησης. Πώς θέλετε να εμπιστευθεί ο άλλος, ότι είμαστε σοβαρό κράτος, όταν βλέπει αυτά τα πράγματα", αναρωτήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός.

Παράλληλα, τόνισε ότι η διαφορά του Γιώργου Παπανδρέου με τον Κώστα Καραμανλή, είναι πολύ μεγάλη, αλλά επεσήμανε ότι "αν έπαιρναν εγκαίρως τις αποφάσεις δεν θα βρισκόμασταν σε αυτή τη δύσκολη θέση που βρισκόμαστε σήμερα".

Ακόμα, ο κ. Μητσοτάκης χαρακτήρισε ντροπή του ελληνικού πολιτικού συστήματος το νόμος περί ευθύνης υπουργών και είπε ότι το πρώτιστο πράγμα που πρέπει να κάνει ο ελληνικός πολιτικός κόσμος για να αποκαταστήσει την τιμή του, η οποία πράγματι έχει τρωθεί, είναι να υπάγεται στην δικαιοσύνη όπως ο απλός πολίτης. "Το πρόβλημα αυτό κινδυνεύει να οδηγήσει σε κατάρρευση το ελληνικό πολιτικό σύστημα", εκτίμησε ο κ. Μητσοτάκης.

Ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας υπογράμμισε ότι "αυτή την ώρα πρέπει να ξεχάσουμε τις διαφορές μας" και αναφερόμενος στα πολιτικά κόμματα είπε "αν η Ελλάς πτωχεύσει αύριο, αν υπάρχει βαθιά κοινωνική αναταραχή την οποία όλοι πρέπει να βοηθήσουμε να αποφευχθεί, θα θυμάται κανείς τα κόμματα; Θα αποτελούν θλιβερή ανάμνηση".

Τέλος, για την απόφαση Σιούφα με την οποία νομιμοποιήθηκαν υπάλληλοι στο γραφείο Μητσοτάκη στην Βουλή: "η απόφαση αυτή ήταν λάθος, ούτε ρωτήθηκα, ούτε θα την δεχόμουνα ποτέ, ήταν κακό μήνυμα".

ΔΕΙΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

http://www.skai.gr/player/TV/?MMID=111117

...για την οικονομική και πολιτική κρίση

Επανεμφάνιση του Προέδρου...

Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δίνει συνέντευξη την ερχόμενη Δευτέρα 22 Μαρτίου στις 11.00 το βράδυ, στον Αλέξη Παπαχελά για την τηλεόραση του ΣΚΑΪ και την εκπομπή «Οι Νέοι Φάκελοι». Μιλά για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, την οικονομική κρίση, το πολιτικό σύστημα της χώρας αλλά και τις αντοχές του. Μια "εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη που θα συζητηθεί", σύμφωνα με δελτίο Τύπου του Σκάι.

Η Ντόρα έχασε...

Η Ντόρα, η ντίβα μιας δυναστείας έχασε, ο λαός όμως μπορεί άραγε να γνωρίζει εάν αυτό είναι καλύτερο ή χειρότερο για την μοίρα του?

Ο Σαμαράς γκρέμισε δυο φορές δυο πολιτικές μορφές της Ελλάδος που ο λαός δεν ξέρει ούτε θα μάθει ποτέ εάν αυτή ήταν η καλή του ή η κακή του μοίρα. Ένας λαός δεινοπαθημένος που γελάστηκε και απογοητεύτηκε πολλές φορές!

Μια μικρή και πολύ σύντομη αλλά σημαντική ανασκόπηση για τον αρχηγό της δυναστείας και τις ιδέες του ίσως είναι χρήσιμη αυτή τη στιγμή :

Για τα Σκόπια είχε ετοιμάσει τη λύση με το πακέτο Πινέιρο που θα είχε το όνομαslavomacedonia ή novαmacedonia (και οι δυο εκφράσεις ήταν λατινογενείς ώστε να προφέρονται σε όλες τις γλώσσες εύκολα και κατανοητά) και μάλιστα χωρίς περαιτέρω διεκδικήσεις εκ μέρους των Σκοπίων. Ποια ήταν καλύτερη από αυτή τη λύση για την οποία μάλιστα είχε πει προφητικά ότι το όλο θέμα θα είχε ξεχαστεί σε δέκα χρόνια. Τον πολέμησαν λυσσαλέα δύο πολιτικοί: Ο Ανδρέας Παπανδρέου μαζί με τους δημοσιογράαφους που επηρέαζε και ακόμα ο υπουργός του Αντώνης Σαμαράς!

Γιατί κανένας σήμερα από τους δημοσιογράφους που πολέμησαν αυτή τη λύση δεν βγαίνει να παραδεχτεί πως εκείνη η λύση συνέφερε την Ελλάδα πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη? Ποιος θα περίμενε όμως ότι η μοίρα θα έφερνε και τους δύο που αρνήθηκαν τη λύση Πινέιρο, το γιο του Ανδρέα Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά, να υπογράψουν μια πολύ πιο ταπεινωτική συμφωνία με τα Σκόπια έτσι όπως πάνε τα πράγματα!

Προσπάθησε να ηρεμήσει τα πράγματα στα Βαλκάνια υποστηρίζοντας όσο μπορούσε τονΜιλόσεβιτς γιατί έβλεπε την τραγωδία που θα ακολουθούσε και τις λύσεις Βοσνίας και Κοσόβου και γενικά την διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας που προωθούσε η εξωτερική πολιτική της Αμερικής. Ο λαός κατάλαβε? Όχι βέβαια. Η αντιπολίτευση τον βοήθησε? Όχι βέβαια.

Δυσαρέστησε για τρίτη φορά την Αμερική υποστηρίζοντας τον Λάλα που θυσίασε την ζωή του για να δώσει πληροφορίες σημαντικές για τη χώρα μας

Όταν ένας πολιτικός με το μέγεθος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη βάζει στην υπηρεσία του λαού του την ευφυία του, το πολιτικό του ένστικτο, το διεθνές πολιτικό του διαμέτρημα και ο λαός παρασυρμένος απο λαοπλάνους και λαϊκιστές πολιτικούς και δημοσιογράφους τον βάζει στο περιθώριο, τότε αυτή ίσως δεν είναι η κακή μοίρα του πολιτικού αλλά η κακή μοίρα του λαού αυτού. Βέβαια όταν έχεις σαν αντίπαλο την εξωτερική πολιτική ενός κράτους σαν την Αμερική δεν περιμένεις να κερδίσεις αλλά καμιά φορά όταν ένας λαός συνταχθεί πίσω από έναν μεγάλο ηγέτη τότε γίνονται και θαύματα.

Η Ντόρα έχασε από τον ίδιο άνθρωπο που απέτρεψε μια συμφέρουσα λύση για την Ελλάδα πριν απο 15 χρόνια.

Ποιος θα μπορεί να προφητεύσει εάν σε άλλα δεκαπέντε χρόνια ο λαός δεν θα διαπιστώσει ότι έχασε ακόμα μια ευκαιρία εξαιτίας του ίδιου μοιραίου πολιτικού...

πηγή

Ο όλεθρος της Α΄ Πασοκικής 20ετίας, θα ...πληρωθεί σήμερα.!

Στο εξώτερον πολιτικό πυρ ερρίφθη ο μετά εικοσαετίας δικαιωθείς για τις πολιτικές του επιλογέςΚων/νος Μητσοτάκης, όταν ...τόλμησε να προτείνει μέτρα για την διάσωση της Εθνικής οικονομίας.

Ο κατά πολλούς "γκαντέμης" πολιτικός, ..."περιεβλήθη" αυτού του χαρακτηρισμού, είκοσι χρόνια πριν, ακριβώς την στιγμή που επέδειξε πολιτική τόλμη και αποφασιστικότητα.

Ο ίδιος είχε την γεναιότητα, την ειλικρίνεια, αλλά και την διορατικότητα να προωθήσει μέτρα για την διάσωση της Εθνικής οικονομίας, μέσα από ένα ευρύ πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.

Κι' όλα αυτά, έν έτει 1989... Πριν είκοσι χρόνια ακριβώς.!

Δυστυχώς για τον ίδιο, αλλά και για τον τόπο μας πρωτίστως, πέσανε πάνω του ωσεί πεινασμένες ύαινες, όλα τα πολιτικά Παπαδρεϊκά κύμβαλα της εποχής, έτοιμα να τον κατασπαράξουν, επειδή με τα προωθούμενα μέτρα του, ...τάραζε τα λιμνάζοντα βοθρολύματα των παχυλώς αμοιβομένων συνδικαλιστικών ..."πατεράδων" μας.

Αυτός ήταν και ο μοναδικός λόγος που έπεσε από την Πρωθυπουργία.

Δεν μπόρεσε να αντέξει τους καταπράσινους και ελέω μαμονά κομματικούς εγκάθετους ..."συνδικαλιστές - φερέφωνα" που αποτελούσαν και το "δόρυ" για τον όλεθρο της Α΄Πασοκικής και καταστροφικής περιόδου.

Η παντοδυναμία των ...Μπακούληδων και τωνΣταμουλοκολάδων ήταν στο αποκορύφωμά της.

Ήταν η πολιτική "φατρία" που διόριζε στρατιές πράσινων αφισοκολλητών.

Ήταν η πολιτικώς κατευθυνόμενη συμμορία της εποχής που κατέβαζε βιαίως και με το "έτσι γουστάρω" τους διακόπτες της ΔΕΗ, και εξευτέλιζαν με τα ξεβρακώματα τους συναδέλφους των, των Αστικών Συγκοινωνιών της Αθήνας με την στήριξη των Γιαννοπουλαίων και των άλλων Παπανδρεϊκών στελεχών της επάρατης εκείνης αποχής...

Εάν είχαν υιοθετηθεί από τότε - έστω και κατά το ήμισυ - τα μέτρα Μητσοτάκη, δεν θα φθάναμε σήμερα στα όρια της χρεοκοπίας.

Αυτή είναι η ...σκληρή πραγματικότητα, την οποία ουδείς δύναται πλέον ν' αμφισβητήσει...

Ο όλεθρος της Α' Πασοκικής εικοσαετίας θα πληρωθεί πανάκριβα από τούτον εδώ τον τόπο...

Δυστυχώς, φθάνουμε στο σήμερα και με καθυστέρηση 20 ετών για τον τόπο, το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ του 2010 του Γ. Παπανδρέου, έρχεται - υπό την πίεση των πραγμάτων - να ...αποκαθηλώσει στην κυριολεξία το ΠΑΣΟΚ του 1981-89 του Ανδρέα Παπανδρέου και ταυτοχρόνως να δικαιώσει με τα όσα είχε προτείνει για την ...διάσωση της Εθνικής οικονομίας, τον πάντα μεγάλο Κων/νο Μητσοτάκη, και ο οποίος δυστυχώς για τη χώρα μας, ουδέποτε εισακούσθηκε.!

Όσοι στο σημερινό ΠΑΣΟΚ... ανακάλυψαν τώρα ότι δεν ...αντέχουμε την θηριωδία των αμοιβών των εργατών στον ΟΛΠ ή τις αργομισθίες της ΔΕΗ, προσωποποιούν την πολιτική Νέμεσι...

Η θεία δίκη όμως δεν ξεχνά ποτέ.

Αυτή η ..."άδικη" πολλές φορές θεία δίκη - δυστυχώς - παρασέρνει στο διάβα της όλα τα όνειρα τις φιλοδοξίες, αλλά και τις ελπίδες μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Όλης της Ελληνικής κοινωνίας, εξαιρουμένων των μελών εκείνων που ως λαδωμένα γρανάζια έσερναν την ολόλευκα ανθοστολισμένη άμαξα της αλήστου μνήμης Α' Παπανδρεϊκής εποχής, με προορισμό την αφετηρία της ...Αγράμπελης και την έδρα της ...Κοσκωτικής και ...Λουβαρικής φιλίας.

Μιας εποχής, όπου τα των πεντακοσίων εκατομμυρίων δραχμών δωράκια προς τους κάθε λογής ...Μαυράκηδες είχε καταστεί σήμα κατατεθέν υπέρ ...ημετέρων.!

Οποίον έγκλημα η ηθελημένη λήθη...

πηγή

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: "φυσάει" ακόμα!

Ε, τώρα δηλαδή με συγχωρείτε, αλλά όσο και αν τον αντιπαθείτε φαντάζομαι να εκτιμήσατε την εξαιρετική του πολιτική ευθύτητα, την διάυγεια και την καθαρότητα του λογου του, όσοι τον είδατε στο δελτίο του MEGA την Τρίτη στίς οχτώ και τέταρτο. Εξαιρετικός. Οσο συμπαθής και να είναι η Ντόρα δεν μπορεί να πεί κανείς οτι του έμοιασε. Ο άνθρωπος φυσάει. Είναι 92 αν δεν κάνω λάθος και η σκέψη του είναι κρύσταλλο, ένα κι΄ένα κάνουν δυό. Χωρίς να χαρίζεται σε κανέναν και χωρίς να κολακεύει κανέναν λέει την γνώμη του και, κακά τα ψέμματα, ότι έχει πεί τα χρόνια τουλάχιστον που τον παρακολουθώ, είναι πάντα σωστά – και το αποδεικνύει ο Χρόνος.

Τώρα στέκεται στο πλευρό το Γιώργου Παπανδρέου αλλά και του Αντώνη Σαμαρά προτρέποντάς τον να στηρίξει με χίλια τον πρωθυπουργό στον δύσκολο αγώνα του. Διαφάνηκε πως η κυρίως αγωνία του είναι ποιά θα είναι η αντίδραση του κόσμου στα σκληρά (επιπλεόν και επιπλεόν και επιπλέον) μέτρα, με μια αριστερά μάλιστα που δεν έχει πιά έναν Φλωράκη να συνειδητοποιήσει το χαώδες κενό που χάσκει εμπρός μας αν δεν πάρουμε αυτά τα «πολύ σκληρά» μέτρα και δεν βρούμε και αναπτυξιακές λύσεις που θα αναζωογονήσουν την αγορά για να μπορέσουμε, με τα καλό, σε δυό-τρία χρόνια, να ξανασταθούμε στα πόδια μας. Αντ’ αυτού είναι μια «Β’΄Εθνικής» αριστερά, στελεχωμένη απο τυχάρπαστους μικρόπνοους μικροπολιτικούς που προσπαθούν να προσκομίσουν όσο όφελος μπορούν απο την καταρκύλα, σαν τον λύκο που στην αναμπουμπούλα χαίρεται.

Τον θαύμασα τον «επίτιμο» και με εντυπωσίασε για άλλη μια φορά. Είμαι βέβαιος πως λίγοι είναι αυτοί που συμφωνούν μαζί μου, ίσως και πολύ λίγοι. Αλλά σε μια χώρα όπου τα «πρωτογενή» Πρόσωπα (αυτά που το καλούπι τους φτιάχτηκε μόνο για έναν) είναι πιά σχεδόν ανύπαρκτο είδος, ο Μητσοτάκης είναι μια προσωπικότητα που αξίζει να του βγάλει κανείς ο καπέλλο. Την πιό δύσκολη μέρα για την κυβέρνηση, πάνω στην «ζύμωση» που προετοιμάζει την τελική αναγγελία των δραστικών περικοπών που θα αλλάξουν τη ζωή μας σχεδόν ριζικά, βγήκε στο κεντρικό δελτίο να στηρίξει την κυβερνηση του ΠΑΣΟΚ και να διευκρινήσει σε όσους «δεξιούς» τον ακούνε και τον αγαπάνε ακόμα οτι εδω δεν υπάρχουν περιθώρια για «μα» και «μού» και οτι τα πράγματα είναι όπως τα λέει ο Γιώργος και χειρότερα, πολύ χειρότερα πιθανόν. Γιατί όταν ο Πρωθυπουργός φτάνει να πεί οτι όχι 14ο, αλλά ούτε 4ο μισθό ή σύνταξη δεν μπορεί να εγγυηθεί οτι θα πληρώσει το δημόσιο (αν δεν βρεί να δανειστεί με κάπως λογικούς όρους), τότε είναι πιά σαφές οτι μπήκαμε πιά σε μια καινούργια εποχή που κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει.

Στην ίδια δημοσιονομική κατάσταση είναι και η Μεγάλη Βρεττάνια: το έλλειμμα προϋπολογισμού της Βρετανίας είναι σχεδόν το ίδιο μεγάλο με αυτό της Ελλάδας, καθώς αμφότερα υπερβαίνουν το 12% του ΑΕΠ, αλλά κάτι τέτοιο μέχρι χτές δεν είχε φτάσει στα δικά μου αυτιά. Βέβαια εκεί, το φορολογικό σύστημα είναι λειτουργικό και αποδίδει, αλλά φαίνεται οτι δεν αρκεί ούτε γι’ αστείο. Η κραταία Στερλίνα διολισθαίνει συνεχώς, πάει για ισοτιμία με το Ευρώ και , όπως λένε οι αναλυτές, δεν θα εκπλαγούν αν καθόλου αν δούνε την Αγγλικη λίρα να διολισθαίνει μέχρι και στην ισοτιμία με το δολλάριο – κατά τίς εκτιμήσεις του οίκου Bloomberg βέβαια, όχι τίς δικές μου.

Αλλά ξέφυγα απο τον Μητσοτάκη. Πολλά λέγονται γι’ αυτόν και την «οικογενοιοκρατία» του, πολλά ακούγονται απο τούς εχθρικώς διακείμενους εντός και εκτός Ν.Δ, , το γεγονός πάντως είναι πως ο άνθρωπος είναι ο ΜΟΝΟΣ εν ενεργεία έμπειρος πολιτικός που, 75 χρόνια τώρα ζεί, μέρα με τη μέρα, την πραγματικότητα της Ελληνικής πολιτικής ζωής «απο μέσα».Κάτι θα ξέρει παραπάνω απο μένα και απο σένα και απο τούς χιλιάδες άλλους κονδυλοφόρους, σχολιαστές και «ειδικούς αναλυτές» που μοιάζουνε σαν νάχουνε χαθεί σ΄ένα λαβύριθνο χωρίς τελειωμό, αφού, πολύ απλά, δεν βγάζουν άκρη.

Οσο για τα μέτρα λίγο πολύ ξέρουμε πιά τι μας περιμένει – πρός το παρόν. Διότι θα ακολουθήσει και άλλο πακέττο αν οι στόχοι δεν επιτευχθούν με απολυτη πειθαρχία και αυστηρότητα. Μόνο μια απορία μου μένει ― πώς θα καταφέρει το διαλλυμένο απο τα δυό μεγάλα κόμματα Ελληνικό Κράτος με τούς ανύπαρκτους μηχανισμούς του, να φέρει είς πέρας το δύσκολο έργο που έχει μπροστά του με έναν Δημόσιο τομέα άθλιο, με ταμεία χερωκοπημένα, με ηθικό σκέτη πατσαβούρα, στελεχωμένο με διορισμένους του χαμουρητού που μέχρι να κουνήσουνε το ένα χέρι, βρωμάει το άλλο; Πως θα εντοπίσει τούς φοροφυγάδες; Πώς θα εισπράξει τους φόρους; Και τι θα κάνει που κάθε μέρα που περνάει δεκάδες μαγαζιά στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας κατεβάζουν ρολλά, κυρρήσουν πτώχευση και βάζουν λουκέττο;

Και τα αναπτυξιακά κίνητρα, το «όραμα», η προβολή στο μέλλον που θα μας ενεργοποιήσει να ανασυρθούμε απο την λασπουριά, απο που θα προέλθει;

Μακάρι να έχει ο Γιώργος Παπανδρέου στο κεφάλι του κάτι, γιατί όλοι οι άλλοι, σε όλα τα κόμματα, δεν έχουν. Είναι βεβαώς μάλλον απίθανο να συμβαίνει κάτι τέτοιο (εξ΄άλλου παραδέχτηκε οτι δεν έχει σκεφτεί «αναπτυξιακά», παλεύει απλώς να διασώσει την Ελλάδα απο την πτώχευση και την απόλυτη κατάρευση και καλά κάνει γιατί αυτή είναι απόλυτη προτεραιότητα).

πηγή

2-3-10

ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ 8-3-10

Η ΠΡΩΤΗ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΝΤΟΡΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΝΕΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ....

Ο Κώστας Μητσοτάκης θυμάται, καταθέτει, αναλύει και συμβουλεύει

από aera.gr

Δημοσιεύουμε σήμερα ολόκληρη την συνέντευξη – ποταμό – του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που παραχώρησε στον ραδιοφωνικό σταθμό City 99,5 και στους δημοσιογράφους Μανώλη Κοττάκη και Γιάννη Προβή.

Στην αποκαλυπτική του συνέντευξη, ο επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ. θυμάται την εποχή της 28ης Οκτωβρίου 1940, τις συνθήκες εκείνης της εποχής, καταθέτει τα προσωπικά του βιώματα και τις μνήμες του, αναλύει τις πολιτικές συγκυρίες που επικρατούσαν τότε και μετέπειτα.

Βεβαίως, ο πρώην πρωθυπουργός ρωτήθηκε και για την σημερινή κατάσταση, με την κρίση στην οικονομία και τον κίνδυνο να μπει η Ελλάδα σε μια περίοδο ακυβερνησίας, λόγω της μη επίτευξης αυτοδυναμίας. Ο Κ. Μητσοτάκης στη ραδιοφωνική του συνέντευξη, επισημαίνει ότι στη δύσκολη οικονομική συγκυρία, τα λεγόμενα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων δεν σημαίνει ότι είναι ιερά και απαραβίαστα. Μάλιστα, σημείωσε χαρακτηριστικά πως όταν δεν υπάρχουν χρήματα οι πάντες πρέπει να προετοιμαστούν.

Τέλος, ο κ. Μητσοτάκης τάσσεται υπέρ κυβερνήσεων με δυνατή αυτοδυναμία, λέγοντας ωστόσο πως δεν υπάρχουν τέλειες κυβερνήσεις, ενώ έκρουσε τον κώδωνα μπροστά σε ένα ενδεχόμενο ακυβερνησίας της χώρας.

Το πλήρες κείμενο της πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης του πρώην πρωθυπουργού, είναι το ακόλουθο:

Μανώλης Κοττάκης: «Σήμερα έχουμε την χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε στον City 99.5 τον επίτιμο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, τον κύριο Μητσοτάκη, πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος θα μας μιλήσει για εκείνες τις εποχές, για την 28η Οκτωβρίου. Γεια σας κύριε πρόεδρε.»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: « Καλησπέρα κύριε Κοττάκη.»

Γιάννης Προβής: « Καλησπέρα κύριε πρόεδρε.».

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Καλησπέρα κύριε Προβή.»

Μανώλης Κοττάκης: «Που σας βρήκε η 28η Οκτωβρίου και με ποιους ήσασταν;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: « Η 28η Οκτωβρίου με βρήκε στη σχολή εφέδρων αξιωματικών Σύρου. Είχαμε μόλις καταταγεί. Δεν είχαν περάσει δεκαπέντε μέρες και ακούσαμε τις καμπάνες να χτυπούν στη Σύρο, ο πόλεμος και η εισβολή είχαν αρχίσει. Όπως καταλαβαίνετε, για μας ήταν μια δραματική αλλαγή σκηνικού. Τον περιμέναμε βέβαια τον πόλεμο, αλλά άλλο να περιμένεις και άλλο να έρχεται. Από εκεί και πέρα τα πράγματα γίνανε πιο σκληρά, πιο δύσκολα, η εκπαίδευσις έγινε πιο εντατική, για να μπορούμε να πάμε εγκαίρως στο μέτωπο, να προλάβουμε. Προοριζόμασταν όλοι για διμοιρίτες, για έφεδροι ανθυπολοχαγοί, ανθυπασπιστές μάλιστα ονομαζόμασταν τότε σε πρώτη φάση,… να πάρουμε διμοιρία στη πρώτη γραμμή του μετώπου. Τότε στην Σύρο είχανε μαζευτεί πάρα πολλοί, ήταν θα’ λεγα ο ανθός της ελληνικής νεότητας της εποχή εκείνης, γιατί όλοι οι πτυχιούχοι του πανεπιστημίου, όπως επίσης και οι απόφοιτοι των ακαδημιών, των δασκαλικών ακαδημιών, πήγαιναν έφεδροι αξιωματικοί. Κανένας άλλος τελειόφοιτος γυμνασίου δεν πήγαινε, και ήμασταν τετρακόσιοι πενήντα άνθρωποι.»

Γιάννης Προβής: «Να θυμηθούμε κάποιους από αυτούς κύριε πρόεδρε;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Ναι. Νομίζω είχαμε πολλούς τότε. Ο Κώστας Δεσποτόπουλος, ας πούμε, ο ακαδημαϊκός, ο οποίος με κάποια καθυστέρηση, γιατί είχε πάρει μερικές αναβολές, ήταν μαζί μας. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, γιατί είχαμε και γιατρούς. Η σχολή είχε δύο κομμάτια: τους λίγους, που ήταν οι γιατροί και τους πολλούς, που ήμαστε εμείς οι υπόλοιποι. Και σα γιατρός, ο Γρηγόρης ο Λαμπράκης, ήταν μάλιστα και αρχηγός του τρίτου λόχου, στον οποίον ήμουνα εγώ και πολλοί άλλοι επώνυμοι άνθρωποι.»

Μανώλης Κοττάκης: «Μαθαίνατε και εμβατήρια τότε;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «(γέλιο)…Κοίταξε ήταν σκληρή εποχή, πολύ σκληρή. Μεγάλες οι ελλείψεις, αλλά δεν μας έκανε τίποτα εντύπωση. Τίποτα δεν μας ένοιαζε. Σκέψου ότι εγώ πήγα στην σχολή και κατετάγην. Πήγα με κάποια καθυστέρηση ούτως ή άλλως ήτανε δύσκολα να βρεθούν ρούχα στο μπόι μου. Εγώ 1.92 τότε, ήμουνα ίσως ο μόνος τότε - γιατί τώρα τα πράγματα άλλαξαν- τόσο ψηλός, δεν βρήκα ρούχα. Το αποτέλεσμα είναι ότι μου δώσανε κάτι καλοκαιρινά που είχαν εκεί, τα οποία έμπαζαν απ’ το κρύο μάλλον, παρά σε προστάτευαν αφού ήταν σαν τσόχα, ήταν σαν λινό, ένα αμπέχονο και ένα παντελόνι. Δεν είχα κάλτσες μάλλινες, δεν είχα τίποτα μάλλινο πάνω μου, δεν είχα παλτό, και πέρασα έτσι όλο αυτό το δύσκολο και σκληρό χειμώνα. Το πρωί που πηγαίναμε ξημερώματα στα γυμνάσια, απάνω με το παγωμένο βοριά της Σύρου, έκανα γυμνάσια χωρίς να έχω τίποτα μάλλινο πάνω μου. Τρώγαμε δύσκολα, βέβαια, και άσχημα και προετοιμαζόμαστε όλοι.»

Γιάννης Προβής: «Κύριε Πρόεδρε το περιμένατε αυτό να γίνει;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Ποιο;»

Γιάννης Προβής: «Εκεί, τον πόλεμο.»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Τον πόλεμο τον περιμέναμε. Κοίταξε, εκείνη την εποχή ήτανε το ’39. Το ’38 ήδη, το καλοκαίρι του ’38, πριν να γίνει η εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία, περνούσαμε ατέλειωτες ώρες εμείς οι νέοι, εκείνης της εποχής, που μας απασχολούσε το πρόβλημα: που πάει ο κόσμος. Ήτανε μια καμπή για την ανθρωπότητα, την οποία αισθανόμαστε. Δεν ήταν μόνο το πρόβλημα του πολέμου. Ήτανε και το πρόβλημα των ολοκληρωτικών καθεστώτων: ο κομμουνισμός από τη μια μεριά, αλλά προπαντός ο φασισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός στην Γερμανία του Χίτλερ, η οποία μεγάλωνε και δυνάμωνε με απίστευτους ρυθμούς. Και βλέπαμε τον πόλεμο να ’ρχεται. Ατέλειωτες συζητήσεις τα βράδια ίσα με τα ξημερώματα. Οι νέοι εκείνης της εποχής περιμέναμε πλέον τι θα γίνει με την Ελλάδα - Πότε θα μπει και η Ελλάδα στον πόλεμο;-. Ήμαστε προετοιμασμένοι ψυχολογικά. Τον περιμέναμε τον πόλεμο.»

Μανώλης Κοττάκης: «Κύριε Πρόεδρε εσείς μετά τη Σύρο, πήγατε Μακεδονία και μετά οργανωθήκατε»;

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Εκείνο το οποίο θέλω να σου πω, είναι το εξής: η ψυχολογία εκείνης της εποχής ήτανε τελείως αλλιώτικη. Τα παιδιά που ήτανε στη σχολή, ήτανε πολλοί από αυτούς πολύ καλομαθημένοι. Θα σου έλεγα, καλόπαιδα της Αθήνας, με πλούσια σπίτια, με όλες τις ανέσεις. Κανένας δεν παραπονέθηκε για το φαγητό, κανένας. Κανένας δεν παραπονέθηκε και για τις δυσκολίες. Προσαρμοστήκαμε όλοι απόλυτα. Ετρώγαμε…εκείνη την εποχή η Σύρος, προμήθευε τα λαχανικά της Αθήνας και υπήρχαν πολλά λάχανα. Κάναμε λαχανοπίλαφο, μαπόρυζο, όπως το λέγαμε. Έβλεπες το βράδυ, την ώρα που μας σερβίρανε, να σε σερβίρει και μαζί με το κουτάλι και με το ρύζι και με το λάχανο, να δεις και μια μεγαλοπρεπή κάμπια, τεράστια σαν ένα δάχτυλο. Ε, στην αρχή πετούσες το πιάτο, τη δεύτερη φορά, την τρίτη, έβγαζες την κάμπια και έτρωγες το φαγητό.»

Μανώλης Κοττάκης: «Άντεχες.»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Δεν υπήρχε πρόβλημα.»

Μανώλης Κοττάκης: «Κύριε Πρόεδρε;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Και το πιο σημαντικό, ξέρεις τι είναι; Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, να φύγουμε για το μέτωπο, ξέραμε πως πηγαίναμε. Ήταν πλέον… Οι γιατροί φύγανε πρώτοι. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης έφυγε Γενάρη. Εμείς φύγαμε ένα – ενάμιση μήνα μετά. Κοντά στο τέλος του πολέμου, δηλαδή, φτάσαμε στο μέτωπο. Αλλά ήτανε χαρακτηριστικό ότι κανένας από τους πεντακόσιους τόσους, που είπα, δεν ρώτησε που θα πάμε. Κανένας. Ήμασταν έτοιμοι να πάμε όπου μας έλεγαν. Εγώ πήρα εντολή δεύτερο κινητό έμπεδο. Δεν ήξερα που είναι το έμπεδο…».

Μανώλης Κοττάκης: «Και που ήτανε τελικά;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Ήτανε τελικά στην Καστοριά και από ΄κει στο γερμανικό μέτωπο. Μας έδωσαν τότε και κοστούμι, τότε και ράψαμε και την πρώτη στολή, πλέον, ανθυπασπιστού. Κανονικά ντυμένος έφτασα πάνω στο μέτωπο, το οποίο όμως έσπασε, έσπασε γρήγορα μετά την άφιξή μου.»

Μανώλης Κοττάκης: «Να έρθουμε τώρα λίγο στην Κρήτη, κύριε Πρόεδρε. Εσείς…;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Γύρισα πίσω, μπορώ να σου πω, και γύρισα πίσω υπό δραματικές συνθήκες. Περπάτησα όλη την Ελλάδα κατά μήκος. Πέρασα όλα τα βουνά, της Πίνδου, τ΄ Άγραφα, τα Βαρδούσια. Κατέβηκα από την Ερατεινή στο Αίγιο και από ‘κει, υπό δραματικές συνθήκες, έφτασα τελικά και κατέληξα σ’ ένα χωριό της Πελοποννήσου, στο Βέλο Κορινθίας, αποκομμένος από την Κρήτη. Στη Κρήτη πήγα πολύ αργότερα. Πήγα ένα χρόνο αργότερα, γιατί δυστυχώς δεν πρόλαβα να γυρίσω εκεί.»

Μανώλης Κοττάκης: «Εκεί δραστηριοποιηθήκατε στην Εθνική Οργάνωση Κρήτης, στην ΕΟΚ;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Εκεί δραστηριοποιήθηκα στην Αντίσταση. Αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία. Αυτό που θέλω να σου πω και θα το τονίσω ιδιαίτερα: η ψυχολογία του λαού. Πρώτον ο λαός τότε ήταν ενωμένος. Ήταν ενωμένος στην θέση που επήρε. Την απόφαση την πήρε, φυσικά, η κυβέρνηση με τον Μεταξά. Ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ, αλλά εξέφρασε ένα λαό ενωμένο΄ ένα λαό προετοιμασμένο για τον πόλεμο. Ήταν πράγματι προετοιμασμένη η Ελλάδα. Από αυτή την πλευρά, η συμβολή του Μεταξά ήταν αξιόλογη και πρέπει να του αναγνωρισθεί. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν το ηθικό, το υψηλό ηθικό. Και στη συνέχεια, αυτό που είναι πάντοτε σίγουρο είναι ότι ο ελληνικός λαός δεν παραδόθηκε, νικήθηκε αλλά δεν παραδέχτηκε την ήττα του, δεν παρεδόθη, δεν αναγνώρισε τον κατακτητή. Δηλαδή περάσαμε από τον πόλεμο στην Αντίσταση, χωρίς να υπάρχει ενδιάμεσο. Δεν περιμέναμε ν’ αρχίσουμε την Αντίσταση, να’ ρθούν καινούργια γεγονότα. Το γεγονός αυτό που λέω, ισχύει για όλη την Ελλάδα. Αν θέλεις, ισχύει ειδικότερα για την Κρήτη, την πατρίδα μου, την ιδιαίτερη πατρίδα μου.»

Μανώλης Κοττάκης: «Να μείνουμε λίγο στην Κρήτη. Εσείς καταδικαστήκατε δις εις θάνατον.»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Εγώ μετείχα στην Αντίσταση. Την πρώτη φορά συνελήφθην και δικάστηκα σε θάνατο. Πήρα χάρη από τον Μπρόγερ, τον τότε Γερμανό στρατηγό, επ’ ευκαιρία της εθνικής εορτής, στις 25 Μαρτίου του 1944, μαζί με αρκετούς άλλους Έλληνες. Μας έδωσε χάρη. Και στη συνέχεια, έμεινα, αρνήθηκα να πάω στη Μέση Ανατολή, όπως πιεστικά με παρότρυναν οι πάντες, ακόμα και οι κομμουνιστές, με τους οποίους συνεργαζόμασταν τότε και οι σύμμαχοι τότε, βεβαίως, μου το ζητούσαν, γιατί εκινδύνευα πολύ, ήμουνα ο πρώτος στόχος.»

Μανώλης Κοττάκης: «Πως νιώθατε τότε κάθε φορά που ερχόταν το εκτελεστικό απόσπασμα μέσα στην φυλακή;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Κοίταξε, είναι μεγάλη ιστορία, Μανώλη. Όποιος έχει περάσει από το κελί των μελλοθανάτων, ξέρει την ψυχολογία του νέου ανθρώπου, που δεν μπορεί εύκολα να συμφιλιωθεί με τον θάνατο, αλλά που ταυτόχρονα είναι αποφασισμένος να πεθάνει όρθιος. Εγώ θυμάμαι – και θα σου περιγράψω μόνο μία σκηνή γιατί είναι ατέλειωτες ιστορίες αυτές – τα βράδια, είναι στην πρώτη φυλάκιση, που ήτανε και η πιο σκληρή, που ήμουνα σε απόλυτη απομόνωση, αυτό που οι Γερμανοί λέγανε «einzelhaft». Δηλαδή, σε βάζανε σε ένα κελί μέσα, το οποίο ήτανε μικρό, είχε μέσα και τουαλέτα και τρεχούμενο νερό, αλλά δεν είχες, δεν μπορούσες να μιλήσεις με κανέναν. Δε σου δίνανε το δικαίωμα να έχεις βιβλίο, δεν μπορεί να είχες μολύβι, δεν είχες ρολόι. Εζούσες μέσα σε έναν εφιάλτη. Οι ώρες τρέχανε. Έχανες τις ώρες, τις μέρες. Τρελαινόσουν. Ήτανε μια δεινή δοκιμασία. Εκεί το βράδυ, ξημερώματα, ερχότανε το εκτελεστικό απόσπασμα για τις εκτελέσεις. Θα σου διηγηθώ μόνο αυτή τη σκηνή: Ήμαστε στην Αγιά - η Αγιά είναι στον κάμπο των Χανίων. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν σπίτια γύρω. Ήτανε έρημη περιοχή. Εγώ κοιμόμουνα τα βράδια κανονικά. Μάλιστα, είχα πάθει τύφο πρωτύτερα. Είχα αδυνατίσει. Ήμουνα εβδομήντα πέντε κιλά και είχα χάσει τα δώδεκα και είχα σηκωθεί εξήντα τρία κιλά, 1,92 – φαντάσου τα χάλια μου. Αλλά παρά ταύτα στη φυλακή μέσα άντεχα κι είχα κανονίσει, έτσι για να μην τρελαθώ, την ώρα που έσβηνε το φως, στις οχτώ η ώρα κοιμόμουνα και μέχρι την άλλη μέρα το πρωί στις οχτώ. Όταν όμως γινόταν εκτέλεση, άκουγα το μουγκρητό των φορτηγών αυτοκινήτων, που έφερναν το απόσπασμα από την πόλη στην ησυχία της νύχτας και ξυπνούσα. Και ντυνόμουν και περίμενα πίσω από την πόρτα..»

Μανώλης Κοττάκης: «Μην τυχόν …;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Άκουγα το απόσπασμα να ανοίγει την πρώτη σιδερένια πόρτα, τη δεύτερη σιδερένια πόρτα. Μετά τις μπότες απάνω στο λιθόστρωτο – ήτανε τσιμέντο κάτω, δεν υπήρχε ξύλο και περίμενα ποια πόρτα θα ανοίξει.»

Γιάννης Προβής: «Κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε…»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Όταν δεν άνοιγε η πόρτα, γύριζα, γδυνόμουνα και κοιμόμουνα ίσα με το πρωί.»

Μανώλης Κοττάκης: «Με την παροιμιώδη ψυχραιμία σας.»

Γιάννης Προβής: «Κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε και μένα μια ερώτηση. Επειδή μας περιγράφετε πάρα πολύ δύσκολα χρόνια, τώρα πια με την απόσταση που μας χωρίζει, πόση αλήθεια είναι ότι η πολιτική και η αστική ελίτ της εποχής δεν αντιστάθηκε όσο έπρεπε και ότι ο λαός έκανε την αντίσταση;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: « Α, για τότε…κοίταξε για τότε…»

Γιάννης Προβής: «Ότι ήτανε αρκετοί , που φοβήθηκαν και έφυγαν.»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι τότε ο πολιτικός κόσμος δεν ανταποκρίθηκε.»

Γιάννης Προβής: «Δεν ανταποκρίθηκε, μάλιστα.»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Δεν ανταποκρίθηκε και για αυτό τη σκυτάλη της Αντίστασης την πήρε το Κομμουνιστικό Κόμμα και είναι προς τιμήν του. Διότι αυτό άρχισε την Αντίσταση και έκανε και την πήρανε και ορισμένα μεμονωμένα άτομα…»

Γιάννης Προβής: «Ε, ασφαλώς, του ευρύτερου, δημοκρατικού κεντρώου χώρου.»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: « Ορισμένοι αξιωματικοί και… Εμείς στα Χανιά είχαμε ειδικές συνθήκες, πρώτον, διότι η ηγεσία, η τοπική του νομού, έλειπε. Τα Χανιά ήταν η μόνη περιοχή που έγινε κίνημα εναντίον του Μεταξά, το καλοκαίρι του 1938. Αρχηγός ήταν ο Αριστομένης Μητσοτάκης, αδελφός του πατέρα μου, και ήταν μαζί και ο Μανούσος Βολουδάκης, ο Μανώλης Μπαλτατζής, ο Γιάννης Μουντάκης και πολλοί άλλοι. Όλοι περίπου οι πολιτικοί της εποχής εκείνης, οι οποίοι τελικά κατέφυγαν εξόριστοι στην Κύπρο, από όπου ο θείος μου δεν γύρισε ποτέ. Και έτσι εβρέθηκαν και ορφανά τα Χανιά από ηγεσία. Και πήραμε τη σκυτάλη εμείς, μερικοί νέοι της εποχής, οι οποίοι οργανώσαμε και επανδρώσαμε την Εθνική Αντίσταση, με μερικούς από τους παλαιότερους. Και έτσι φτιάξαμε μια εθνική οργάνωση, η οποία παράλληλα προς το ΕΑΜ κινήθηκε αποφασιστικά και είχε πάρα πολλή δραστηριότητα. Και δημιούργησε και συνθήκες ισορροπίας. Το γεγονός ότι στην Κρήτη δεν είχαμε εμφύλιο πόλεμο οφείλεται και εις την ψυχολογία των Κρητών, - εμείς οι Κρητικοί έχομε τον συγκρητισμό, την βεντέτα, αν θέλεις, δύσκολα φτάνουμε στα άκρα – αλλά προπαντός στο ότι υπήρχε μια ισορροπία δυνάμεων και ένα αίσθημα ευθύνης υψηλό. Και καταφέραμε και αποφύγαμε τον εμφύλιο πόλεμο στην Κρήτη.»

Μανώλης Κοττάκης: « Κύριε Πρόεδρε, μα είπατε πριν ότι ένα από τα κυρίαρχα ερωτήματα το ’39 ήταν: που πάει ο κόσμος, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Αλλά αυτό το ερώτημα υπάρχει και στις μέρες μας.»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Όχι ακριβώς. Περνάμε δύσκολους καιρούς, με τη διεθνή κρίση, και τώρα αλλά δεν έχει καμιά σύγκριση η μια εποχή με την άλλη. Σήμερα τα πράγματα είναι τελείως ξεκαθαρισμένα στον κόσμο. Σήμερα το πρόβλημα είναι ότι το σύστημα, το οικονομικό, το φιλελεύθερο, η παγκοσμιοποίηση, η ελεύθερη οικονομία, η οποία κυριάρχησε οριστικά: δεν συζητείται ότι κατά βάση είναι το μόνο σύστημα, το οποίο μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε πρόοδο και ευημερία. Αλλά επέρασε από δοκιμασία. Έγιναν λάθη και περνούμε μια μεταβατική εποχή, που είναι ανάγκη να γίνει προσαρμογή.»

Γιάννης Προβής: «Τι δεν πήγε καλά, κύριε Πρόεδρε; Τι δεν πήγε καλά σε αυτό το φιλελεύθερο … Ναι παρακαλώ.»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Αυτό που χρειάζεται σήμερα, είναι να καταλάβει ο ελληνικός λαός, ότι ζούμε μια δύσκολη εποχή. Και ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι μας αρέσει. Ότι επειδή θέλουμε, έχουμε κεκτημένα δικαιώματα, όπως λέμε, και μαχόμαστε, δεν σημαίνει ότι τα κεκτημένα δικαιώματα είναι ιερά και απαραβίαστα. Όταν δεν έχεις χρήματα, όταν χάνεται ο κόσμος ολόκληρος, όταν η Ελλάδα φτάνει σε μια δύσκολη καμπή, οι πάντες πρέπει να προετοιμαστούνε. Το πνεύμα δηλαδή της εποχής εκείνης καλό είναι λιγάκι σιγά –σιγά, να ξαναγεννιέται και σ’ αυτή την εποχή και σε αυτόν τον τόπο, όπου κακομάθαμε. Γινήκαμε πολύ εγωιστές και πολύ απαιτητικοί. Αυτό είναι το συμπέρασμα, στο οποίο εγώ φτάνω.»

Γιάννης Προβής: «Εσείς κύριε Πρόεδρε, ως κλασσικός φιλελεύθερος , έτσι και μετά από τόσες εμπειρίες, τόσα χρόνια, αισθάνεστε ότι κάτι πρέπει να διορθώσετε σ’ αυτόν τον φιλελευθερισμό; Δηλαδή αυτή η κρίση, τι δίδαγμα δίνει στους πολιτικούς και στους οικονομικούς αναλυτές;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Κοίταξε, ο φιλελευθερισμός δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κανόνες. Έπρεπε να υπάρξουν εγκαίρως κανόνες για να αποφευχθούν ορισμένες ακρότητες, οι οποίες οδήγησαν σε αυτήν την κρίση. Και βεβαίως τώρα θα μπουν κανόνες. Επίσης, ένα άλλο πράγμα: δεν μπορεί ο κόσμος πλέον την εποχή της παγκοσμιοποίησης να κυβερνάται μόνο από ένα κέντρο εξουσίας. Δεν μπορεί η Αμερική να τα θέλει όλα δικά της και να κάνει αυτή μόνη την παγκόσμια πολιτική. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος ισορροπίας στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών και τώρα αυτό που χρειάζεται και βλέπεις – και θα γίνει, ελπίζω, είναι μια καινούργια παγκόσμια συμφωνία, που θα βάλει κανόνες γενικής ισχύος και για την Αμερική και για την Ευρώπη, βέβαια, που αποτελεί κεντρικό παράγοντα. Αλλά και για την Άπω Ανατολή, για την Κίνα, για τις Ινδίες, για την Ινδονησία, για την Βραζιλία, για την Αργεντινή, για τις καινούργιες αναδυόμενες αγορές.»

Μανώλης Κοττάκης: «Η Ελλάδα, κύριε Πρόεδρε, πως πρέπει να πολιτευθεί σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία; Έχει ευκαιρίες ή κινδύνους μόνο;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Και ευκαιρίες έχει και κινδύνους, όπως έχουν όλες οι χώρες, έχει και η Ελλάδα. Η Ελλάδα πρέπει με σοβαρότητα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της. Πρέπει να δει ότι πρέπει να γίνουν προσαρμογές. Δεν είναι δυνατόν να τα θέλουμε όλα δικά μας. Είναι ανάγκη να προσαρμοστούμε προς την πραγματικότητα, που βρισκόμαστε , που στεκόμαστε εν όψει της κρίσης, τι μέτρα είναι αναγκαία και από εκεί και πέρα, αυτό είναι το πρώτο, και το δεύτερο είναι, και με αυτό τελειώνω, γιατί νομίζω είπαμε πολλά. Το δεύτερο, που είναι απολύτως απαραίτητο είναι: δε μπορούμε να επανέλθουμε στην ιδανική εποχή της ενότητας, της ειδυλλιακής ενότητας του λαού, που είχε τότε μόνο ένα στόχο, την εποχή του πολέμου της Αλβανίας ή της γερμανικής Κατοχής. Αλλά, τουλάχιστον, ας σεβαστούμε τους κανόνες της δημοκρατίας, που επιβάλλουν από τη μια μεριά να κάνουμε διάλογο μεταξύ μας και από την άλλη να σεβόμαστε τον νόμο της δημοκρατίας. Αλλιώς κινδυνεύει κοντά σε όλα τα άλλα η Ελλάς να γίνει ζούγκλα.»

Γιάννης Προβής: «Η κυβέρνηση, κύριε Πρόεδρε, τα πάει καλά σ’ αυτή τη συγκυρία; Πώς τη βλέπετε εσείς;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Δεν ήρθα εδώ για να κάνω κριτική της κυβέρνησης. Μιλάμε τώρα για την ιστορία. Και εγώ πιστεύω ότι αυτά τα διδάγματα, τα οποία παίρνουμε είναι πολύτιμα. Και αυτό είναι το δίδαγμα, το οποίον σήμερα χρειάζεται. Και η κυβέρνηση έχει τις αδυναμίες της, όπως όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας. Τέλειο δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο. Το ερώτημα είναι πως βγαίνει η Ελλάδα σήμερα από την κρίση. Και δεν βγαίνει όταν ο καθένας θέλει τα δικά του, και όταν δεν υπάρχει μεταξύ μας διάλογος και όταν δεν συμφωνούμε τουλάχιστον εις την βάση ότι κανείς δεν μπορεί να βγαίνει και να λέει ότι, εμένα αυτός ο νόμος δεν μ’ αρέσει και δεν τον εφαρμόζω. Αυτό είναι άρνηση του Συντάγματος, είναι φασισμός, να το ξεκαθαρίσουμε.»

Μανώλης Κοττάκης: « Κύριε Πρόεδρε…»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Αυτό είναι προπαντός που χρειάζεται η Ελλάδα, μεταξύ μας, μια έντιμη κουβέντα και συνεννόηση. Νομίζω ότι επ’ αυτής της πλευράς έχει ο τόπος μας οπισθοδρομήσει.»

Μανώλης Κοττάκης: «Για να κλείσουμε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση… Δεν θα σας ρωτήσουμε για τα πολιτικά πράγματα. Ωστόσο πάνω από την Ελλάδα, το τελευταίο διάστημα, υπάρχει ένα σύννεφο αστάθειας. Εσείς συμπληρώσατε τις προάλλες ενενήντα χρόνια ζωής, να τα εκατοστήσετε, έχετε ζήσει όλες τις κρίσεις στη χώρα τα τελευταία αυτά ενενήντα χρόνια. Αυτή η αστάθεια, αυτός ο φόβος για την αστάθεια είναι κίνδυνος για την χώρα;»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Κοίταξε, εγώ δεν σου κρύβω ότι όλα αυτά τα πολλά, τα εβδομήντα χρόνια που ουσιαστικά είμαι στον δημόσιο βίο, δεν ξέρω αν βρέθηκα άλλη φορά ενώπιον τέτοιας ανησυχίας, βαριάς ανησυχίας για το τι πρόκειται να γίνει. Πρέπει στην Ελλάδα να σκεφτούμε σοβαρά, που θα πάει ο τόπος μας, διότι η ναι μεν ανθρωπότητα θα βρει το δρόμο της, - δεν υπάρχει αμφιβολία, η Ελλάδα όμως είναι ένας κόκκος άμμου, στην έρημο, μια σταγόνα στον ωκεανό. Κανείς δεν πρόκειται να γυρίσει να δει τι γίνεται για την Ελλάδα, εκτός της Ευρώπης, βέβαια, η οποία μέχρι ενός σημείου θα μάς συμπαρασταθεί. Από εκεί και πέρα υπεύθυνοι είμαστε εμείς για το μέλλον μας. Και πρέπει εγκαίρως να φροντίσομε για το μέλλον μας. Αυτό είναι. Και πρέπει οπωσδήποτε να δούμε τι θα γίνει στην Ελλάδα αύριο. Δεν μπορούμε να παίζουμε και προπαντός εκείνο με το οποίο εγώ θα τελειώσω σήμερα, είναι ένα: Για μένα, ένα είναι το μεγάλο πρόβλημα , η Ελλάς πρέπει να κυβερνάται. Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδος είναι μην πέσει σε ακυβερνησία. Κυβερνήσεις τέλειες δεν υπάρχουν. Όλες οι κυβερνήσεις έχουν τα ελαττώματα τους και τα προσόντα τους. Καθένας έχει τη δική του προτίμηση. Και εγώ έχω τη δική μου προτίμηση, τελείως ξεκάθαρη και δεν τη κρύβω…»

Αλλά προκειμένου η χώρα να πέσει στην ακυβερνησία, πρέπει όλοι μας να προτιμούμε να έρθει ο πολιτικός μας αντίπαλος με ισχυρή κυβέρνηση, από το να πέσουμε σε ακυβερνησία. Η ακυβερνησία είναι το μόνο πράγμα, το οποίο δεν πρέπει με κανένα τρόπο να υποστεί η Ελλάδα.»

Μανώλης Κοττάκης: «Κύριε Πρόεδρε, ήταν μεγάλη τιμή για μας σήμερα να μιλήσετε στον CITY με αφορμή την ιστορική αυτή αναδρομή για την 28η Οκτωβρίου. Σας ευχαριστούμε παρά πολύ. Καλημέρα κύριε Πρόεδρε.»

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «Να ΄στε καλά παιδιά.»

Μαρίκα Μητσοτάκη “Εθνος” 1959

από thenetwar

Μαρίκα Μητσοτάκη “Εθνος” 1959:

“ο Κώστας θα γίνει μιά μέρα πρωθυπουργός”

και το 1991: “η Ντόρα και ο Κυριάκος, επιφυλάσσουν εκπλήξεις”

από: http://liberopoulos.gr

“Στο λέω και θα με θυμηθείς, ότι και αγόρι θα αποκτήσουμε και ο άντρας μου θα γίνει μιά μέρα πρωθυπουργός, γιατί το αξίζει. Και θέλω και αγόρι γιατί οι Μητσοτάκηδες πρέπει να έχουν συνέχεια στη πολιτική πορεία τους, που ξεκινάει από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου, θείου του άντρα μου”.

Αυτά μου είχε πει η κυρία Μαρίκα Μητσοτάκη σε συνέντευξή της το 1959, καθώς με κερνούσε τσικουδιά και ντολμαδάκια, που με κάνανε να γλείφω τα δάχτυλά μου… Και δίπλα μας οι τρεις κορούλες της, οι δύο αδιάφορες για ότι λέγαμε, αλλά με τη πεντάχρονη Ντορούλα να μας παρακολουθεί με ενδιαφέρον… Απίθανη η κυρία Μαρίκα, που την είχα πρωτοδεί στον Ιππόδρομο -όπου ο πατέρας της ήταν ιδιοκτήτης αλόγων κούρσας- και είχα μείνει άφωνος γιατί ήταν μιά από τις ωραιότερες γυναίκες εκείνη την εποχή, μαζί με την Μελίνα Μερκούρη και την Νάντια Ριζ, που ερχόντουσαν στον Ιππόδρομο, που είχε αίγλη – όχι ξεπεσμένος όπως τώρα…

Πέρασαν τα χρόνια και η οικογένεια Μητσοτάκη είχε αποκτήσει αγόρι και ο κρητικός πολιτικός είχε γίνει πρωθυπουργός. Οι δύο προφητείες της κυρίας Μαρίκας είχαν επαληθευτεί, αλλά όταν το 1991 πήγα στο αρχοντικό της για κάποιο ρεπορτάζ με περίμενε κι΄άλλη πρόβλεψή της:

“Θα με ξαναθυμηθείς, σου λέω ότι όχι μόνο η Ντόρα αλλά και ο Κυριάκος επιφυλάσσουν μεγάλες εκπλήξεις στη πολιτική. Έχουν το dna του Κώστα“. Και το δικό σας, έκανα να πω, γιατί ήξερα ότι η γυναίκα αυτή είχε αντιμετωπίσει επι χρόνια προβλήματα υγείας με χαλύβδινη θέληση να τα ξεπεράσει και να ζήσει, αλλά ο πρόεδρος μου έγνεψε να σηκωθώ από τη πολυθρόνα. Κοίταξα τον κ. Μητσοτάκη και καθώς άστραφτε το φλας του φωτογράφου, μέ κεραυνοβόλησε ο πρόεδρος με τη ματιά του, σαν να μου απαγόρευε να τον ρωτήσω τι εννοούσε η χαμογελαστή κυρία Μαρίκα…

Μα τι άλλο εννοούσε και ονειρευόταν από ότι η κόρη της Ντόρα Μπακογιάννη θα γινόταν δήμαρχος και υπουργός και να που μετά 18 χρόνια διεκδικεί την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Όσο για τον γιό της Κυριάκο, όλο και κάτι περισσότερο ελπίζει στο μέλλον από βουλευτής. Και ακολουθούν και τα εγγόνια της κυρίας Μαρίκας, ζυμωμένα κι΄αυτά με το χαλύβδινο dna της… Σόι το βασίλειο για μιά σύζυγο, μάνα και γιαγιά, που ξέρει να φτιάχνει νόστιμα ντολμαδάκια αλλά και πολιτικούς…