Η Ντόρα έχασε...

Η Ντόρα, η ντίβα μιας δυναστείας έχασε, ο λαός όμως μπορεί άραγε να γνωρίζει εάν αυτό είναι καλύτερο ή χειρότερο για την μοίρα του?

Ο Σαμαράς γκρέμισε δυο φορές δυο πολιτικές μορφές της Ελλάδος που ο λαός δεν ξέρει ούτε θα μάθει ποτέ εάν αυτή ήταν η καλή του ή η κακή του μοίρα. Ένας λαός δεινοπαθημένος που γελάστηκε και απογοητεύτηκε πολλές φορές!

Μια μικρή και πολύ σύντομη αλλά σημαντική ανασκόπηση για τον αρχηγό της δυναστείας και τις ιδέες του ίσως είναι χρήσιμη αυτή τη στιγμή :

Για τα Σκόπια είχε ετοιμάσει τη λύση με το πακέτο Πινέιρο που θα είχε το όνομαslavomacedonia ή novαmacedonia (και οι δυο εκφράσεις ήταν λατινογενείς ώστε να προφέρονται σε όλες τις γλώσσες εύκολα και κατανοητά) και μάλιστα χωρίς περαιτέρω διεκδικήσεις εκ μέρους των Σκοπίων. Ποια ήταν καλύτερη από αυτή τη λύση για την οποία μάλιστα είχε πει προφητικά ότι το όλο θέμα θα είχε ξεχαστεί σε δέκα χρόνια. Τον πολέμησαν λυσσαλέα δύο πολιτικοί: Ο Ανδρέας Παπανδρέου μαζί με τους δημοσιογράαφους που επηρέαζε και ακόμα ο υπουργός του Αντώνης Σαμαράς!

Γιατί κανένας σήμερα από τους δημοσιογράφους που πολέμησαν αυτή τη λύση δεν βγαίνει να παραδεχτεί πως εκείνη η λύση συνέφερε την Ελλάδα πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη? Ποιος θα περίμενε όμως ότι η μοίρα θα έφερνε και τους δύο που αρνήθηκαν τη λύση Πινέιρο, το γιο του Ανδρέα Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά, να υπογράψουν μια πολύ πιο ταπεινωτική συμφωνία με τα Σκόπια έτσι όπως πάνε τα πράγματα!

Προσπάθησε να ηρεμήσει τα πράγματα στα Βαλκάνια υποστηρίζοντας όσο μπορούσε τονΜιλόσεβιτς γιατί έβλεπε την τραγωδία που θα ακολουθούσε και τις λύσεις Βοσνίας και Κοσόβου και γενικά την διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας που προωθούσε η εξωτερική πολιτική της Αμερικής. Ο λαός κατάλαβε? Όχι βέβαια. Η αντιπολίτευση τον βοήθησε? Όχι βέβαια.

Δυσαρέστησε για τρίτη φορά την Αμερική υποστηρίζοντας τον Λάλα που θυσίασε την ζωή του για να δώσει πληροφορίες σημαντικές για τη χώρα μας

Όταν ένας πολιτικός με το μέγεθος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη βάζει στην υπηρεσία του λαού του την ευφυία του, το πολιτικό του ένστικτο, το διεθνές πολιτικό του διαμέτρημα και ο λαός παρασυρμένος απο λαοπλάνους και λαϊκιστές πολιτικούς και δημοσιογράφους τον βάζει στο περιθώριο, τότε αυτή ίσως δεν είναι η κακή μοίρα του πολιτικού αλλά η κακή μοίρα του λαού αυτού. Βέβαια όταν έχεις σαν αντίπαλο την εξωτερική πολιτική ενός κράτους σαν την Αμερική δεν περιμένεις να κερδίσεις αλλά καμιά φορά όταν ένας λαός συνταχθεί πίσω από έναν μεγάλο ηγέτη τότε γίνονται και θαύματα.

Η Ντόρα έχασε από τον ίδιο άνθρωπο που απέτρεψε μια συμφέρουσα λύση για την Ελλάδα πριν απο 15 χρόνια.

Ποιος θα μπορεί να προφητεύσει εάν σε άλλα δεκαπέντε χρόνια ο λαός δεν θα διαπιστώσει ότι έχασε ακόμα μια ευκαιρία εξαιτίας του ίδιου μοιραίου πολιτικού...

πηγή