Τον 18ο αιώνα, οι μεγάλες δυνάμεις πόνταραν στη δύναμη του χρυσού και της φιλοχρηματίας των ξένων αξιωματούχων για την επέκταση των στόχων της εξωτερικής τους πολιτικής.
Εκτοτε, η πρακτική των απόρρητων κονδυλίων εδραιώθηκε και υιοθετήθηκε από όλες «τις δημοκρατίες που σέβονται τον εαυτό τους», όπως λένε διπλωμάτες με αφορμή τη χθεσινή επιστολή της Ενωσης Διπλωματικών Υπαλλήλων (ΕΔΥ) προς τον Πρωθυπουργό, όπου ζητούν τον έλεγχο της διακίνησης των απόρρητων κονδυλίων του ΥΠΕΞ από τη Βουλή.
Η ΕΔΥ στην επιστολή της κάνει λόγο για «σχεδιαζόμενες περικοπές αναγκαίων λειτουργικών δαπανών, οι οποίες θα επέτρεπαν στο υπουργείο Εξωτερικών να επιτελέσει την αποστολή του και- ιδιαίτερα στο πλαίσιο της παρούσης συγκυρίας- να υποβοηθήσει την έξοδο της χώρας από τη δίνη του δημοσιονομικού ελλείμματος» και μιλά για επιπτώσεις «όχι μόνον για τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας, αλλά και για την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας και την προστασία των εθνικών μας συμφερόντων στο πλαίσιο των διεθνών οργανισμών». Στόχος της επιστολής της ΕΔΥ είναι ωστόσο το αίτημα για υπαγωγή της διακίνησης των απόρρητων κονδυλίων του ΥΠΕΞ στη Βουλή.
«Με θλίψη και αγανάκτηση παρατηρούμε ότι η κυβέρνηση διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού το ύψος και το καθεστώς διαχείρισης των προβλεπομένων στον προϋπολογισμό του υπουργείου Εξωτερικών απόρρητων δαπανών, οι οποίες ανέρχονται για το τρέχον έτος σε ποσοστό 24% του προϋπολογισμού. Οπως γνωρίζετε, οι δεκάδες εκατομμυρίων των απόρρητων δαπανών διακινούνται, με τη συναφή δυνατότητα που παρέχει το άρθρο 164 του οργανισμού του ΥΠΕΞ, δίχως παραστατικά, δηλαδή μέσα σε συνθήκες αδιαφάνειας», αναφέρεται στη σχετική επιστολή, όπου τα μέλη της ΕΔΥ αφήνουν αιχμές ότι στο παρελθόν εκταμιεύθηκαν χρήματα με τη μορφή απόρρητων δαπανών «για ζητήματα όλως διόλου άσχετα με εθνικές ανάγκες, ακριβώς διότι η πλήρης αδιαφάνεια και η ανυπαρξία αποδόσεως λογαριασμού διευκολύνει κατά πολύ την εκτροπή του δημοσίου χρήματος». Και ζητούν από τον Γ. Παπανδρέου να αναλάβει πρωτοβουλία για νομοθετική ρύθμιση, η οποία θα ελέγχει τα κονδύλια, «επιβάλλοντας την τήρηση και μη καταστροφή των παραστατικών διακίνησής τους, χωρίς παράλληλα να αλλοιώνεται ο αυτονόητα απόρρητος χαρακτήρας τους».
Στόχος να τεθεί η διακίνηση των ποσών υπό τον έλεγχο των προέδρων των Διαρκών Επιτροπών της Βουλής για τις Οικονομικές Υποθέσεις και την Εθνική Αμυνα και τις Εξωτερικές Υποθέσεις, ενώ μέχρι να υπάρξει σχετική ρύθμιση, η κίνηση των κονδυλίων να τίθεται υπ΄ όψιν των προέδρων των εν λόγω επιτροπών.
Διπλωμάτες με εμπειρία σημειώνουν ότι τα απόρρητα κονδύλια είναι και πρέπει να παραμείνουν απόρρητα, γιατί «μερικές δουλειές δεν γίνονται αλλιώς». Οπως λένε χαρακτηριστικά, «στην πολιτική υπάρχει αυτό που φαίνεται κι αυτό που δεν φαίνεται. Δεν μπορεί η εκτελεστική εξουσία να διατηρεί παραστατικά και να κινδυνεύει να εκτεθεί για τη διαχείριση σοβαρών πολιτικών θεμάτων». Με απλά λόγια, δεν μπορούν διαδικασίες που κινούνται στα όρια της διεθνούς νομιμότητας και παράνομες πληρωμές να βγαίνουν στο φως, ούτε να δίνεται λογαριασμός για τη χρηματοδότηση ανθρώπων που κινούνται σε χώρες ενδιαφέροντος με στόχο τον επηρεασμό πολιτικών διαδικασιών.
Τον περασμένο Νοέμβριο, η ΕΔΥ είχε ζητήσει τη διεξαγωγή έρευνας για τη συστηματική καθυστέρηση αποστολής στο εξωτερικό των μισθών των διπλωματικών υπαλλήλων και είχε καταγγείλει ότι οι καθυστερήσεις που αφορούσαν το ποσό των 15 εκατομμυρίων ευρώ συνιστούσαν «αδιαφανή διαχείριση δημοσίου χρήματος» και ότι «η μη διενέργεια έρευνας προκαλεί εύλογες σοβαρές υπόνοιες ότι ο τρόπος διαχείρισης του δημοσίου χρήματος στο ΥΠΕΞ προσφέρεται για τη δημιουργία μαύρου, ιδιωτικού ή πολιτικού χρήματος».
ΣΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Αιχμές ότι απόρρητες δαπάνες χρησιμοποιήθηκαν «για ζητήματα όλως διόλου άσχετα με εθνικές ανάγκες»
Η ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ διαμάχη για τα «μυστικά κονδύλια» είχε ξεσπάσει το 1993 ανάμεσα στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Αντώνη Σαμαρά. Ο τότε πρωθυπουργός είχε κατηγορήσει τον Α. Σαμαρά ότι επί υπουργίας του στο ΥΠΕΞ, πακτωλός απόρρητων κονδυλίων κατέληγε σε δημοσιογράφους για προβολή του «μαχητικού» προφίλ του υπουργού. Είχε προηγηθεί η παραζάλη του 1992 για το Σκοπιανό. Σημειώνεται ότι οι σχετικές δαπάνες της Υπηρεσίας Ενημέρωσης του ΥΠΕΞ από 194.000.000 δρχ. το 1990 εκτινάχθηκαν το 1991 στα 714.000.000, για να φτάσουν τα 290.000.000 μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 1992 και να ξεφουσκώσουν αμέσως μετά την αποπομπή Σαμαρά.
Η όλη υπόθεση προκάλεσε τεράστιο πολιτικό θόρυβο, με τον Κ. Μητσοτάκη να κάνει λόγο για «μια μαύρη νάιλον σακούλα με χαρτονομίσματα, γεμάτη πεντοχίλιαρα, από την οποία έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν», χωρίς, όμως, να κατονομάσει συγκεκριμένους παραλήπτες ή να παρουσιάσει το παραμικρό στοιχείο. Το σχετικό πόρισμα του Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ δεν αποκάλυψε τίποτα, ενώ η δικαστική έρευνα της υπόθεσης κατέληξε στο αρχείο.
tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου